Zanim zostanie zbudowany ,,drapacz chmur” jego konstrukcja sprawdzana jest w komputerowej symulacji. Do pamięci komputera wprowadza się dane dotyczące wytrzymałości materiałów oraz dane dotyczące szczegółów konstrukcyjnych. Następnie komputer oblicza jak zachowa się budynek podczas silnych podmuchów wiatru czy trzęsienia ziemi. Jeśli zajdzie taka konieczność, konstrukcja budynku przechodzi modyfikację. Kolejne testy wykonywane są na modelach o odpowiedniej skali. Pozwalają one wykryć problemy wynikające z niestandardowych planów architektonicznych. Testy czy symulacje przeprowadza się w tunelach aerodynamicznych, a ewentualne błędy eliminuje się przed wzniesieniem budynku. Potencjalnym zagrożeniem w wysokich wieżowcach jest niemożliwa szybka ewakuacja wszystkich mieszkańców czy pracowników w przypadku pożaru. Dlatego wszystkie drapacze chmur muszą być wyposażone w instalację przeciwpożarową, która rozpoczyna gaszenie ognia natychmiast po jego wykryciu. Wewnątrz budynku instaluje się na każdej kondygnacji zraszacze, a czujniki, które je uruchamiają znajdują się wewnątrz i wokół budynku. Czujniki uruchamiają zraszacze natychmiast po wykryciu podwyższonego stężenia dymu lub zbyt wysokiej temperatury. W czasie pożary szyby wind są zamykane, a windy nie pracują, gdyż szybami wind ogień i dym przedostanie się na wyższe kondygnacje.
Dodaj komentarz
Musisz się zalogować, aby móc dodać komentarz.
Leave a Reply