O drapaczach chmur

Kiedy pod koniec XIX-tego wieku pojawiły się pierwsze ,,drapacze chmur”, tego typu budynków wznosi się coraz więcej. Jednak istnieje sporo czynników, które ograniczają maksymalną wysokość wznoszonych budynków. Las wysokościowców, który wyrósł na nowojorskim Manhattanie nie mógłby zostać na przykład zbudowany w Londynie. Nowojorski Manhattan położony jest bowiem na litej, granitowej skale, Londyn na podłożu gliniastym, z tego powodu w Londynie nie mogą być budowane budynki, które liczą więcej niż 60 pięter, po prostu gliniaste podłoże nie utrzymałoby tak dużego ciężaru. Maksymalną wysokość budynku ogranicza także wiatr. Uderzający z dużą siłą wiatr oddziałuje na fundamenty budynku. Projektując budynek architekci muszą go tak zaprojektować, aby wytrzymał najbardziej niekorzystne warunki na danym terenie. Stwierdzono, że huragan może działać na ściany wieżowca nawet z siłą 15 tysięcy ton, dlatego bardzo wysokie budynki muszą mieć wyjątkowo wytrzymałe fundamenty. Stąd też wpływ warunków atmosferycznych panujących w danym mieście na maksymalną wysokość budowanych w nim budynków. Konieczność przewożenia ludzi między poszczególnymi kondygnacjami także rzutuje na wysokość budynku, nie można w nieskończoność zwiększać ilości wind, im więcej wind, tym mniejsza powierzchnia mieszkalna lub biurowa.